.jpg)
Deze uitgestelde rit wordt gesponsord door Cre@telier en Marlon&Friends.
Rond half drie afgelopen nacht het tijdelijke bed opgezocht. Iedereen was blijkbaar snel in dromenland. Wat zou morgen brengen? Welk onheil hangt er nog boven ons hoofd? Op weg naar een heel bekend bedevaartsoord zou ons toch enig voordeel moeten geven. Allez, daar gaan wij vanuit.
Na een kort nachtje, zoals Wim Kok - nee niet de gewezen Hollandse premier maar onze eigen manusje-van-alles - zou zeggen snel een ontbijt genomen. De gebruikelijke ochtendrituelen, fietskledij aantrekken (geen regen verwacht), achterzakken vullen met oa bananen en madeleintjes, drinkbus vol water, checken van ons rollend materiaal, zowel voertuigen en fietsen en dan… hupsakee de baan op.
Onder een voorzichtig zonnetje en met een bang hartje begeven wij ons richting Poitiers. Zelfde parcoursbeleving als de voorgaande dagen. Glooiende wegen en de wind van achter. We snellen de eerste herkenbare Caminogangers voorbij. Een snelle groet en vraag: ‘tot waar fietsen jullie?’ en hop we zijn weg. We horen nog iemand roepen: ‘we zien wel hoe ver.’ Amai, die nemen pas hun tijd. Dat we op de goeie weg zijn blijkt uit de vele markeringen die onze richting mee aanduiden.
Hier en daar verlaten wij dit parcours, maar enkel omdat parcourbouwer Wim dit speciaal zo voor ons heeft uitgetekend. Enkele supplementjes zoals de boorden van een rivier of een stevige helling (19%) net voor de middagpauze ergens in de buurt van Naintré.
Wim en Nonkel stonden verdekt opgesteld en… uit de wind. Een broodmaaltijd met oa zelfgemaakte tonijnsalade en andere gebruikelijke toespijs werd geserveerd. We maakten er een korte stop van om eindelijk eens rustig te kunnen genieten van de rest van de dag. Tot hier verliep alles op wieltjes maar toch opletten dat we mr. Murphy niet tegenkomen. Ook de volgende kilometers schoven vlot onder de wielen. De pittige hellingen (12% en 16%) volgen elkaar nu wel sneller op maar gelukkig waren wij snel in Poitiers.
Onze slaapplaats bevond zich in Vivonne. Sneller dan verwacht een bord richting onze camping toen plots… de doorgang werd versperd door een brocante markt. De straat was afgezet en ook onmogelijk om ons er door te wringen. Een paar lokale bewoners waren er als de kippen bij om ons een korte omleiding aan te wijzen die quasi rechtstreeks naar de camping liep. Ondertussen hadden we bericht gekregen van Wim dat ze zich bevonden thv de sanitaire blokken achteraan de camping. Dit bleek dus helemaal te kloppen. Zij hadden hun voertuigen zodanig opgesteld dat we, uit de wind en in open lucht, eventjes konden bekomen.
Na het bezoek aan de douches was kok Wim weeral in de weer met zijn potten en pannen. De menu? Aardappelen met wortelen op grootmoederswijze, kalkoenborsten en een blackwellsaus, wederom top-eten voor sporters. En euh oh ja vergezeld van een (of meer) heerlijk(e) glaasje(s) rosé. Samen de afwas en opruimen versterkt de teamgeest na een vlekkeloos verlopen dag. Nog van dat maar dat zien we morgen dan wel weer.
