Maar het moet gezegd: de echte pelgrim loopt. Pas dan ervaart men de eindeloosheid van de tocht en ondergaat men de ontberingen die eraan gekoppeld zijn. Fietsen is een aantrekkelijke optie omdat het sneller gaat dan lopen en omdat we tóch nog heel veel kunnen zien. Het eerste is van belang omdat we geen drie maanden de tijd hebben, onze partners niet zo lang alleen willen laten. Voor ons moet onder andere het vakantiegevoel wel ‘ns boven komen drijven, ook al is het een tocht en bepaald geen vakantie. Santiago is voor ons (vanuit België) ver, slopend en afzien. Maar de beloning is meer gezien, meer beleefd, meer ervaren, intenser geleefd. Men hoort of leest over het bijzondere Caminogevoel dat bij pelgrims opkomt en we willen dat gevoel ook zelf ervaren. Wat is dat gevoel? Wat doet de Camino met ons? Dat verschilt, laat duidelijk zijn: pelgrimeren is niet alleen weggelegd voor praktiserende Rooms-Katholieken. Iedereen kan een pelgrim zijn. De achterliggende reden om te willen pelgrimeren kan verschillend zijn. Er zijn overtuigd religieuze pelgrims en er zijn pelgrims die de tocht maken om een periode in hun leven af te sluiten en een nieuwe start willen maken of in alle rust over willen nadenken. Want de tocht naar Santiago biedt ons álle tijd om na te denken. Maar wat wij gemeenschappelijk hebben is het willen beleven van de Camino en deze tot een goed einde te brengen met de hulp van de begeleiders.