.jpg)
Vandaag was de planning om de Mont Saint Michel te bezoeken. We waren van plan om daar wat van het goede weer te genieten en achteraf nog wat kilometers te maken zodat we de resterende twee dagen op gemak konden afhaspelen. Alles verliep vlot zelfs tot het middageten.
Op een parking langs de autostrade vlug een boterhammetje binnen gestoken want aan de kust zouden de mogelijkheden legio zijn aan restaurants, tavernes en andere van deze.
Na wat kilometers zien we plots de Mont Saint Michel in al zijn glorie opduiken. We waren al verlekkerd op deze mastodont en al het lekkere eten dat in de onmiddellijke omgeving wordt geserveerd.
We dienden, volgens onze gps, enkele secundaire wegen te volgen toen er plots, uit het niets, twee gendarmes opdoken. Oei wat kon dit zijn? Zo maar op een binnenweg een controle? Veel werd er langs beide kanten niet gezegd. Toen deze heren in uniform naar de reden van onze aanwezigheid vroegen werd er van onze kant uit niet alleen verwezen naar onze Caminotocht maar ook naar het feit van we Belgische collega’s op rust waren. Toen was het figuurlijke ijs gebroken en werd even naar onze bolides gevraagd. De fietsen werden goedgekeurd en wij mochten onze weg richting camping verder zetten.
Aangekomen op de camping bleek dat je eerst moest beschikken over een soort campeerkaart (aankoop 40€) en daarmee pas een plaats kon kopen. Deze kaart was natuurlijk niet direct voorhanden. Op naar de volgende camping. Wat ons opviel waren de ontelbare gendarmes die her en der stonden opgesteld, de ene al wat aandachtiger dan de andere. Rechtover een bakkerij vonden wij een plaats voor beide voertuigen om te informeren naar mogelijke campeerplaatsen in de buurt. Weerom stonden van die geüniformeerde gasten langs de baan. Onze Wim ging hierbij om info vragen. Daar vernam hij dat de president van Frankrijk lui même, op weg was in onze richting. Hij zou maximum nog een half uurtje wegblijven. Zou er dan iemand hem op de hoogte gebracht hebben van onze toch?Zouden wij door Monsieur Le Président himself worden geëerd?
Niks van dat alles, de Franse grote baas kwam, net zoals wij een bezoek brengen aan de Mont Saint Michel, het eeuwenoud bedevaartsoord. Hierdoor waren bijna alle straten afgezet en beveiligd met gendarmes.
We konden dus voor 20:30 niet meer naar de wereldberoemde toeristische trekpleister. Deze gebouwen op de rotsige punt in het water bezoeken zal waarschijnlijk ook niet voor morgen zijn. Santiago de Compostela en de Mont Saint-Michel tijdens één reis bezoeken is blijkbaar van het bedevaardersgoede teveel.
Na een drankje bij een tijdelijk als café ingerichte caravan hadden we besloten om de eerstvolgende kampeerplaats te zoeken. Dit verliep vrij vlot alleen waren de acht plaatsen reeds volzet en stonden er nog anderen te wachten. Er werden hier al wat boze kampeerblikken opgemerkt dus besloten we onze weg verder te zetten voordat ze hier in een Franse colleire schieten.
Hierdoor was onze brandstof ook op een heel laag pitje komen te staan dus zoeken naar een benzinestation. Misschien konden we daar wel iets eten…
Benzine gevonden maar geen eten. Dus zoeken via gsm naar dichtstbijzijnde restaurant. De meeste zijn hier blijkbaar op maandagen gesloten. Toch eentje gevonden in het centrum van de stad. Allen in de camionette en op weg naar een stevige maaltijd. Maar ter plaatse bleek deze snoodaard ook zijn zaak niet te openen. Dan maar bij de pittazaak die we al twee keer hadden voorbijgelopen. Nadat de magen waren gevuld gingen we dan wat verder op zoek naar een benzinestation op de autostrade. Deze zijn volgens iemand van onze groep 24 op 24 open en dus ook de sanitaire installaties. We vonden een tankstation met eet- en drinkgelegenheden maar inmiddels was het al 21:45 uur. Vijf heel kleine pittige koffies konden we nog krijgen en dus van armoede terug naar onze slaapplaats op wielen.
Hopelijk kunnen we hier morgen terecht voor een ontbijt en wordt de zaak niet gesloten voor een passage van Brigitte Macron, de Franse Première Dame.