Dag 10 - Espagńa vamos aqui, of zo iets.

Sterre heeft deze toertocht gesponsord.

Deze ochtend vroeg uit de veren. Zware rit voor de boeg met ongeveer 1500 hoogtemeters naar het Frans Baskenland.

Zalige temperatuur om te fietsen en bij vertrek een eerste opwarmertje maar dat zijn we inmiddels gewoon. De gehele route bestond uit bergop en bergaf. De ene helling na de andere van 500m tot 1km met gemiddelde percentages van 5% werden, hoe dichter we de rustpauze bereikten, bergjes van 2 km tot 3 km met eenzelfde percentages maar met telkens uitschieters tot 12% à 13%. De kleine versnellingen werden al verplicht gebruikt.

De middagpauze, na 55 km, kwam goed gelegen. Nog een 50 km te gaan naar het bekende vertrekkers oord Saint-Jean Pied de Port. Dit varkentje gingen we nog snel eens wassen maar dit was, zou later blijken, gerekend zonder de vele aanwezige berggeiten.

Ons tweede deel konden we gerust indelen volgens het aanbod van terrasjes dachten we. Na een 15-tal kilometer, tussen de bergjes door, meldde zich een eerste, weliswaar sober terrasje. Vlug de bestelling, 3 kleine straffe koffies met suiker, doorgegeven en plaatsgenomen. Eventjes genoten van de rust en terug de baan op. SJPDP was nu een makkelijke hapklare brok.

Telkens de grote baan kruisen zodat we zo min mogelijk verkeer hadden. Landelijke wegen met mooie zichten, dat was lang geleden dat we dat hadden meegemaakt. Het beste moest echter nog komen. Wim had nog iets in petto voor ons. Bewust of onbewust maar een 12-tal kilometers voor onze slaapbestemming gaf onze gps, ingesteld door Wim, een klein baantje aan. Wij volgden natuurlijk deze richting omdat wij inmiddels blind vertrouwen hadden in de parcourbouwkunsten van Wim…

In de eerste bocht stonden enkele berggeiten ons aan te staren van wat komen die hier, op onze paadjes, zoeken. Niet veel later zou blijken waarom. De baan schoot plots stijl de hoogte in. Percentages tot 24% werden weergegeven op onze Garmin. Als je weet dat de lokale berggeiten hier liever niet naar boven gaan en kiezen om in groep beneden te grazen dan weet je het wel. We hadden beter moeten weten. Wim zal stilletjes in zijn vuist gelachen hebben. Het is hem gegund want hij moet hier veel verdragen en nog meer doen.

Bon, terug naar het parcours, een stevige afdaling en links de grote baan af richting camping Municipal. Onze begeleiders stonden deze keer perfect evenwijdig opgesteld met een gedekte tafel voorzien van verschillende soorten dranken. Raar maar iedereen koos voor een Belgisch Orval biertje, behoudens nonkel.

Gezien de parcourskeuze van Wim werd hij ontzien om te koken en gingen we de aantrekkelijke Centre Ville in. Het eerste restaurant leek ons meteen een goei keuze. Lamsschouder, hamburger en biefstuk stonden op onze respectievelijke menu’s. Lekker, vragen jullie zich af? Bwa de keukenvaardigheden van Wim kunnen ze niet evenaren. Dat zegt echter veel over Wim.

Een klein wandelingetje naar de camping om wat te ontspannen en dan onder de wol of liever in de slaapzak. Morgen Spanje binnen en genieten van het Caminogevoel. Het krioelt hier trouwens van wandelende bedevaarders dus zitten we goed wat onze richting betreft. We blijven vertrouwen hebben in de keuzes van Wim alhoewel dit toch eens voor verrassingen kan zorgen.