Eerste ‘verplichte’ rustdag volledig verlopen zonder problemen.

Gisterenavond met vijf onze mobilhome in gekropen. Zeven zitplaatsen en zes slaapplaatsen stond in de brochure. Tot dan hadden 2 goei zielen hun intrek genomen in de camionette. Deze was echter gezien de onverwachte omstandigheden uit roulatie, wat problemen met de koppeling. We zijn genoodzaakt te zeggen dat Luc Valckenier alles op de voet opvolgt. De andere camionette zou vanavond klaarstaan.

Dan maar onze dag aangevat zoals gebruikelijk met het ontbijt. Onze Franse buren verlieten vroeg hun staanplaats zodat wij ervan uitgingen dat het naar Franse ‘overlastgeluiden’ geen probleem zou zijn om ook wat aanvaardbare decibels te produceren. Zodoende werd de camper verplaatst naar een strategisch betere en aangenamere setting. Dicht bij alle sanitaire- en wasplaatsen plus een houten tuinbank die wijzelf, met man en macht in de onmiddellijke nabijheid van ons verblijf op wielen konden ‘verschuiven’. Voila, dat is al geregeld. Enige informatie gaan halen bij omstaanders en in de receptie of accueil zoals mevrouw de receptioniste het zo mooi kon uitspreken. ‘Le français c'est une langue chanteuse’ weet u wel.

Via de routebeschrijving van de bevallige Française, werden we gestuurd naar een dichtbijgelegen Commercieel centrum, de passage Pieter van Aelst voor de kenners maar dan ietsje groter. Een kleine wandeling van een tweetal kilometer want veel meer rondslenteren werd ons door de soigneurs afgeraden. We konden er iets drinken in een soortgelijk Macro-restaurant. De kassierster, een sympathieke lokale, wees ons op een vriendelijke, doch kordate, manier dat er geen alcoholische dranken worden gedronken zonder eten. In een reflex grabbelde Wim een zakje chips van uit een aanpalend rek en gooide dit op de transportband. Wat waarschijnlijk als grap was bedoeld bleek toch een tactisch en financieel sterke zet. De actie van Wim werd aanvaard en de dranken meegenomen. Eerste hindernis van de dag met brio genomen.

Waar we aanvankelijk, gezien het vroege uur, enkel met het keukenpersoneel in de ruimte zaten, veranderde dit zeer snel naarmate de Franse en bezoekende magen begonnen te knagen. Dit wekte natuurlijk ook onze honger op en we lieten ons meedrijven op het enthousiasme van de andere Bourgondiërs. Dagschotel met drankje aan gemiddeld 10€ werd ons aanbevolen door dezelfde kassierster van het chips-verhaal. Lekker gegeten maar onze culinaire top moest nog komen. Even uitwaaien op het terras, de lokale schoonheden taxeren met een cijfer van 1 tot 10, zo zijn echte mannen nu eenmaal of althans onze groep, en dan de wandeling terug.

Inmiddels hadden we natuurlijk de gang van zaken inzake camionette nauwlettend gadegeslagen. Deze zou klaarstaan tegen 17:00 uur. Bram, één van onze reddende engelen kon ze evenwel vroeger oppikken. Dat gaat vlotjes. Nonkel Gino, een echte nonkel maar uitgesproken als 'nonkel G' (Jhy zoals Johnny) met zoon (en neef) Wen zouden rond de klok van vijf afspreken met Bram. Hola hola, moet mr. Murphy hebben gedacht, dit gaat te vlot.

Alsof Lucifer zelf er zich mee moeide heeft onze eigen depaneerdienst te kampen met fileproblemen rond en op de Brusselse ring. Hierdoor wordt het vertrekuur vanuit Aalst verplaatst naar een later uur. Er wacht hen een rit van ongeveer 600km en ook veel Franse autosnelwegen hebben te kampen met een bouchon. De vakantiegangers onder jullie weten wat dit betekent. Hoe het verder verloopt vernemen jullie wel via via of anders in een volgend verhaal op deze blog.

Ondertussen was onze sterrenchef naarstig bezig in zijn keuken, ditmaal geflankeerd met Rudi VK als souschef. Ardeense varkenslapjes, salade van witloof/witte kool/kerstomaatjes/mayonaise en spirelli in een lichte kaas-roomsaus stond op het menu. Dit gerecht mag gerust worden nagemaakt, u kan er enkel van genieten.

Wij verwachten onze steunende stormtroepen vol verwachting. Het zal een leuk weerzien zijn, maar liever onder andere omstandigheden. We houden jullie op de hoogte.