Dag 9 - Geen vier (zonder problemen) op een rij.

De ‘rustdag’ van gisteren werd gesponsord door Hoefs-Dooms en kaartclub Baardegem. De rit van vandaag werd gesponsord door Sint Anna kring, Roklijf Aalst.

Reeds bij het ontbijt zag het er naar uit dat het niet droog zou blijven dus gauw gauw de luifel dichtgedraaid. Afspraak uur van vertrek was 08:45 uur en zo geschiedde. Gezien we op het voorziene eindpunt vandaag een air-camping (sans service) hadden waren we eigenlijk verplicht om een camping te zoeken ‘met service’ oa ook van Wim&Nonkel zodat we over alle campingfaciliteiten konden beschikken. Hierdoor werd onze tocht met een paar kilometer verlengd (138 km).

Vanaf onze camping in Rauzan de weg op richting Mont de Marsan. Onmiddellijk een beklimming voor de boeg wat zorgde dat we, ondanks het miezerige weer, direct opgewarmd waren. Na 25 km, de ‘zwaarste’ helling van de dag naar een kasteel van een wijnboer met pieken tot 17%.

Dat was toch even schrikken. Hiervoor werden we bedankt met een kaarsrechte baan van bijna 50 km. Weinig of geen verkeer en dat was begrijpelijk want gedurende gans deze weg waren er ook noch huizen noch winkels, laat staan één of ander terras. Dus geen koffie voor ons.

De middagpauze in Roquefort diende ook verlegd te worden gezien dit door de verlenging niet meer opgenomen was in ons parcours.

Was het de verveling die toesloeg of was het een onoplettendheid? De schuldige zal wel worden gevonden. Rudi B (reed op kop) en strekte even de rug, hierdoor diende Rudi VK te remmen. Jean Marc, kon dit manoeuvre niet ontwijken en reed tegen Rudi VK en… pardoes schoof tegen het ruwe korrelige asfalt. Iedereen geschrokken en JM niet in het minst. Onze onfortuinlijke makker lag op de grond. Schaafwonden over heel het lichaam van schouder over heup en knie. Ook zijn hand was gehavend. Eventjes ons noorden kwijt alhoewel we richting zuiden reden. Alle gekheid op een stokje, de fiets nagekeken en in orde gemaakt, de meeste bloedsporen afgewreven en terug de baan op. Gelukkig spelen we geen voetbal of we hadden moeten toekijken hoe JM lag te rollen en gesticuleren en wachten op een spons met water. Allez vooruit, wij terug de baan op. Wonder boven wonder binnen de vijf kilometer bemerkten wij een terras. De lokale slager en zijn vermoedelijke partner baten ook een café uit. Hier toch een koffie kunnen drinken, JM zijn wonden verzorgd en ontsmet, en na een cola (suikers weet je wel) terug ‘en route’.

Na ongeveer 120 km stonden onze begeleiders op een parking ons op te wachten.

Een dubbele checkup van JM, wat voeding en een frisse cola of fruitsap en de laatste 20 km afhaspelen op een gezapig tempo. Ondertussen moesten we nog een tweetraps beklimming van 12% overmeesteren en voor de rest dalende weg tot de camping. De voertuigen, tafel en stoelen stonden al geïnstalleerd. We namen vlug een douchke en verwittigden de thuisblijvers.

Vanaf dan was het volgen van de ronde van Italië geblazen en wachten op het serveren van ons avondeten. Pasta met getomateerde gehaktschotel, of met andere woorden spaghetti. Wim werkte dit pastagerecht echter af met oa mascarpone en natuurlijk een vleugje room en maakte alzo een eigen interpretatie van deze klassieker.

Nu rusten met een rood wijntje (of iets anders) en bespreken van de zware rit van morgen.

23 graden wachten ons op weg naar St Jean Pied de Port, de voet van de Pyreneeën.