Dag 8 - Van de ene wijngaard naar de andere…

Deze rit wordt gesponsord door de Aqua-belotters en T'Kaffeetje te Hofstade & supporters.

Na een goede nachtrust, wat later wakker geworden dan anders, was de ochtendtemperatuur toch al met enkele graden gestegen. Ontbijt Chez Wim, onze huiskok en bijna hop vertrokken, ware het niet dat een enkele Fransman kwam vragen naar onze pomp.

Deze brave enkeling ging zijn band herstellen maar beschikte niet, ingevolge het besparen van ruimte en gewicht, over een (fiets)pomp. De Camino is blijkbaar ook mekaar helpen. We vertrokken voor de zoveelste keer - blijkbaar liggen de meeste campings of toch diegene die Wim heeft opgesnord - in een vallei. Dus klimmen aan 10%.

100 meter voor ons reed een fietser met een stevig tempo de berg op. Bij het naderen zagen we aan het figuur dat dit wel eens iemand van het andere geslacht zou kunnen zijn. Hoe dichter we kwamen hoe meer ons vermoeden werd bevestigd. De truitjes werden even recht getrokken, de ruggen wat gerecht, het tempo opgevoerd, buiken ingetrokken en adem wat meer onder controle gehouden. Jammer genoeg, voordat ze werd bijgehaald en voorbij gestoken had ze haar terminus bereikt en reed rechts de oprit op.

Enkele hellingen verder begaven wij ons op een fietspad, apart aangelegd in vernieuwde asfalt voor tientallen kilometers. Niks dus van terrasjes of pittoreske dorpjes en ook geen enkele aanwijzer richting ons einddoel Compostela. Er werd nog weinig geconverteerd, deels doordat we gefocust moesten blijven om de vele boomwortels te ontwijken en deels omdat we hierdoor genoodzaakt werden om achter elkaar te rijden. Na 45 km toch een eerste verrassing. Onze soigneurs stonden klaar met een heerlijke tas koffie, versnaperingen of wat we ook wensten.

We reden verder het onaantrekkelijk, maar veilig, verkeersvrij fietspad op gedurende enkele kilometers, op naar onze middagpauze. We hadden verzocht om deze keer een rustig plekje te voorzien. We konden natuurlijk niet weten dat onze begeleiders dit letterlijk zouden nemen. We vonden ze aan de kant van een rustige baan ter hoogte van… een kerkhof. Van rust gesproken. Onze uitbundigheid moesten we dus wat temperen uit respect.

Van temperen bij de lunchkeuze was echter geen sprake. Verschillende soorten brood met smeersels of beleg en een wortelroomsoepje. Zeg nu zelf, wat konden wij meer verwachten. Nu nog een veertigtal kilometers naar onze slaapplaats.

Wat we niet meer verwachtten, gebeurde toch. Vanaf het middageten werden wij verwend met heerlijk fietsende banen tussen wijngaarden van bekende huizen. Onze chauffeurs staken ons voorbij op weg naar onze camping dachten wij, maar wat later stonden ze aan de ingang van een wijnboertje. Oh heerlijk, vanavond een glaasje wijn uit de streek. Later bleek echter dat het boertje niet thuis gaf.

Maar dan, toen wij het niet meer verwachtten gedeerde Wim ons naar een terras op de top van een helling tussen wijngaardvelden zover we konden zien. Snel een plaatsje gezocht op het terras en overleggen wat we zouden doen. De twee chauffeurs hielden het bij non-alcohol maar wij kozen voor een fles rode wijn of misschien toch maar een glaasje. Wat kwamen wij bedrogen uit toen nonkel kwam vragen wat wij gingen drinken ipv het plaatselijke alcoholische rode vocht. Bleek dat we op het terras zaten van een grote bakkerij… Dan maar een koffietje en verder naar onze camping in onze Chateau, Du Vieux Chateau de Rauzan.

Hier is al veel volk aanwezig. Dagelijks ritueel van telefoontjes naar het thuisfront, douchen, installeren en wachten op ons diner. Wim en Rudi VK brachten een dagschotel op tafel die ook Jeroen Meus zou kunnen smaken. Witte koolpuree met bechamelsaus en hamburgers. Tijdens onze tafelgesprekken wordt ons zesde teamlid Jan heel dikwijls vernoemd. We missen hem en zijn ervan overtuigd dat dit bij hem hetzelfde is dus van hieruit; JAN, WE MISSEN JE.

De rustdag van vandaag was dus een rit die we moesten inhalen. Vanaf vandaag zitten we dus terug op ons voorziene schema.

Het echte Caminogevoel hebben we nog niet maar de gastvrijheid tussen de campingbezoekers hebben we al deels onder de knie. Deels want wij, waarschijnlijk als Vlamingen, houden nogal vast aan ons eigen stekkie.

Vandaag toch al 930 km van huis met een gemiddelde van bijna 27 km/u (afgerond en eerlijk, met de wind in ‘t gat). Gezien we niet ver verwijderd zijn van de Pyreneeën zal het gemiddelde zakken en de hartslag stijgen. Hopelijk houdt Wim zijn gemiddelde kookscore op peil en stijgt enkel de temperatuur. We zien wel en houden jullie op de hoogte.