Dag 20: Santiago de Compostela aquí estamos (hier zijn we)

Een geweldige nachtrust gehad in een mooi hotel na een uitermate plezante Vlaamse avond. Dus met goei bedoelingen het bed in voor de laatste etappe. Deze werd gesponsord door Tweewielers Patrick - By Sam en de Meldert Vrienden. De laatste loodjes wegen het zwaarst wel dat hadden ze bij de Camino goed begrepen. Gelukkig hadden we een goed ontbijt waarbij dus vooral Wim gespaard bleef van zijn keukentaken. Dat de camper aanvankelijk niet onmiddellijk startte wegens een weerbarstige batterij kon ons niet deren. Wij wisten inmiddels dat ons logistieke team dit kon oplossen. Zij zouden ons wel inhalen.

Wij, de fietsers, hadden al afgesproken om de laatste kilometers aan een rustig gezapig tempo af te haspelen. Er kon ons toch nog weinig gebeuren. Tijdens onze rit konden we gelukkig nog wat Buen Caminos uitdelen aan fietsers en wandelaars die we al eerder hadden ontmoet. Dit wordt een rit om nooit te vergeten en zo gebeurde ook. Al na dertig zonnige kilometers een eerste terrasje voor een café grande con leche. Nog een veertigtal kilometers te gaan en we hadden toch al wat hoogtemeters in de benen. Afspraak met onze begeleiders om na een 15-tal kilometers even te chillen. Nu was er tijd voor een cola regular (suikers en cafeïne hé) en mooi zicht op alles wat de Caminoroute volgde met tevens volop genieten van de zon. Terug de fiets op en de voertuigen in voor het verdere laatste verloop. De route loopt nu enkel nog (voor de fietsers) via de grote baan. Toch had de St Jacobsroute 😊 een andere naam voor de Camino) nog wat in petto voor ons. Alsof het nog niet genoeg was moesten wij nog één der steilste, zij het korte, beklimmingen uit onze ganse route overwinnen (20 %). Om de kathedraal en het graf van apostel Jacobus (de Meerdere voor de ingewijden en één van de twaalf) te bereiken moesten wij dus nog een extra lus maken. Veel bedevaarders waren hierop niet voorzien dus werd het puffen geblazen. We bereikten onze camping maar moesten 6 km verder naar het beroemde plein. Hier leerde wij, op minder dan 200 meter voor de kathedraal 2 collega’s politieagenten kennen. Het was niet de wijze waarop wij dit hadden gehoopt maar een kordate verwijzing naar een verkeersbord met verboden richting (ook voor fietsers en agenten op rust). Ai dat nu juist ons dit moest overkomen. 100 meter te voet en dan verder laveren op de fiets tussen de honderden bezoekers. Toen we dachten de ingang van de kathedraal gevonden te hebben en we reeds enkele foto’s hadden laten nemen door 2 Belgische fietsbedevaarders vernamen we dat we aan de verkeerde zijde van deze hoofdkerk. Terug enkele meters verder en om de hoek werden we opgewacht door Wim-Nonkel en Guy. Een fles bubbels mocht niet ontbreken en na de onderlinge felicitaties en appreciaties werden de respectievelijke partners (en kinderen) live via gsm op de hoogte gebracht van dit voor ons uniek moment. Net toen we dachten alles te hebben meegemaakt merkten we daar wat verscholen tussen de massa een alleenstaande fietser op. Het bleek Piet Hein te zijn. Zo’n warme man laat je niet alleen staan. Hij werd terug opgenomen in onze groep en mag zichzelf wel een teamlid noemen. De groepsfoto werd vastgelegd en even later mochten we live kennismaken met zijn al even sympathieke partner. Zij had de toch moeten staken wegens fysieke ongemakken die haar tot opgave hadden verplicht. Dit doet echter niets af aan ook haar prestatie.

U nog gauw genieten van het goede weer en een terrasje en dan back to the camping.

Na wat eten en een douche klaarmaken om terug te keren naar de kathedraal voor de officiële momenten. Iedereen van ons team had zelf of iemand beloofd om een kaars (of kaarsen) aan te steken. Na deze plechtige beloftes te hebben nagekomen werden nog wat souvenirs gekocht en na een echte Spaanse maaltijd keerden we terug met de taxi naar ons verblijf op wielen.

Een zeer emotionele dag met ups en downs. Gelukkig om wat we hadden bereikt en een beetje weemoedig om wat voorbij is. Wat nu? Geen fietsritten meer? Nope, niet direct maar wel huiswaarts waar ons heel lieve mensen verwachten.

Blij dat zij ons allemaal de kans hebben gegeven om aan dit project te beginnen en ons geholpen hebben om dit te realiseren.

Blij om iedereen te ontmoeten die in ons geloofden en vooral ons project hielpen steunen.

Blij dat we Woonzorgcentrum Rozenbloesem mee op de kaart hebben gezet en zelfs nog iets extra’s kunnen doen.

De verhalen over de terugreis zullen misschien wat minder interessant zijn maar we blijven jullie op de hoogte houden en kijken reikhalzend uit naar onze thuiskomst op woensdag 7 juni rond de klok van… dat laten we dan wel weten.