Dag 2 - Ontmoeting met Pierre blijft nazinderen.

De rit van gisteren werd gesponsord door Joke De Swaef en kookcursus Artikok. In alle tumult was ik dat gisteren vergeten. Sorry maar bij deze…

Deze rit wordt gesteund door onze eigen Navap Ladies en kbbc Sparta Laarne dames.

Opstaan met klein hartje maar dan leer je iemand kennen met een hart zo groot als Frankrijk. Ons ontbijt op de parkingplaats knAldi bracht ons in contact met een groot mens. Pierre, zo heet die man, is een bijzonder iemand. Hij houdt de parking proper en doet dit onbezoldigd. Pierre heeft geen enkel familielid meer. De enige compensatie die Pierre krijgt voor zijn werk zijn onverkochte voedingswaren. Is dit voor eigen gebruik? Bijlange niet, hij deelt dit uit aan kansarmen. We nodigen Pierre uit voor een verse tas koffie. Hij vond dit geweldig en nog meer onze doelstelling Rozenbloesem. Pierre vervolgde zijn werkzaamheden en was plots verdwenen. Einde werk? Het bleek later van niet. Hij kwam terug met een taart. Waarschijnlijk een onverkochte van den Aldi maar who cares. Zijn enige verzoek was… een kaartje sturen vanuit Compostela. Dit zal zeker gebeuren. Een ontmoeting die zeker bleef nazinderen.

Bon terug naar onze dagtaak. Gisteren 130 km (het waren er 139) vandaag een rit van 140 km. Het werden er uiteindelijk 147 km maar geen lekke band.

Vertrokken met geen overschot aan temperatuur namelijk 8 graden. Onze routebeschrijving bleek te kloppen tot in de puntjes. Plots kregen we een oproep van Wim. Oei, das nooit goed. De camper diende gestart te worden via startkabels dus toch niet hersteld? Maar geen nood, even later bleken ze terug de weg op.

We werden verrast door een mooi pad naast de rivier de L’Oise maar werden nog meer verrast toen na 45 km, op een landweg, plots 4 ‘supporters’ en een Keeshondje Yda langs de weg stonden. Even halt houden, groetjes, kusjes en Moederdagwensen overmaken en een foto om dit te vereeuwigen. Iedereen happy met dit hart onder de riem en vol goede moed verder.

Even dachten we dat onze actie al tot in Frankrijk was bekend geraakt. Veel fietsers, wandelaars en andere personen droegen onze fluo gele (hesje) kleuren… 😂😂😂 toch niet maar laat ons maar dromen.

Na een 80-tal km, in Tilloloy halt houden voor onze lunch. In de nabijheid van een rommelmarkt konden we rond het middenplein een parkeerplaats vinden. Picknicken in een frisse omgeving en in aanwezigheid van ons team en de supporters. Veel bekijks in elk geval.

We maken ons klaar voor de middag etappe. De zon duwt maar blijft nog even weg. Het wordt wel warmer dus veranderen van kledij en het zou lonen. Langzaam, naarmate de fietskilometers vorderden steeg de temperatuur. Niet alleen door de zon maar ook door de eerste pittige hellingen werden de ritsen van de truien al wat geopend, met andere woorden zalig fietsweer. Enkele keren onze volgers/supporters gezien die alle moeite van de wereld deden om de nodige foto’s en filmpjes te maken.

Uiteindelijk op onze bestemming geraakt camping L’Abbatiale. De supporters hadden al plaatsgenomen op de lokale kinderspeeltuigen, dus was het wachten (van waar kennen we dat nog😂) op ons voertuigenpark. In één der laatste smalle straten zijn ze vast komen te zitten wegens doodlopende straat. Achterwaarts rijden met camper blijkt niet zo makkelijk. Althans dat is de uitleg.

Goede ontvangst van de uitbater en proper onderhouden infrastructuur zorgden voor een aangenaam vervolg. Wim, Nonkel (alias TonTon Papie) en het supporterslegioen verzorgden het diner uiteraard gericht op ons herstel dus het werd pasta. Een wasje doen via apps en de betaling via banking, het hoort er allemaal bij op een camping en we leren snel.

Afscheid nemen van Caroline, Chantale, Yoni, Bram en Yda en nu rustig de avond doorbrengen met de wetenschap dat we morgen misschien de eerste regendruppels te verwerken krijgen.

Oh ja, bedankt Bram voor de technische ondersteuning en het uitvoeren van onze was. We kregen het zelf niet voor elkaar.