Dag 14 - Groetjes van Dirk, Anneke en een heleboel geiten…

De rit van vandaag werd gesponsord door De Familie, gezien deze anoniem willen blijven danken wij hierbij wel Gino/Chantal en hun gevolg.

Buiten ontbijten bij 8 graden is niet super aangenaam maar met enkele dikke jassen en een goed humeur komt dit wel in orde. Een woordje van dank aan onze begeleiders voor hun inzet. Het is voor hen ook niet makkelijk werken in de kou. De gebruikelijke beslommeringen, zoals bespreken parcours, plaats van rustpauze bepalen, naam van camping nog eens herhalen en vooral deze keer klaarmaken van de fietsen.

Door de geweldige fysieke inspanningen die Rudi B moest leveren om enige tred te houden met de beide klimmers, is onder dit geweld het achterwiel bezweken. Allez eigenlijk zat er teveel speling op de as omdat het niet meer verantwoord was om de afdalingen onder voorzichtige omstandigheden te nemen. Veranderen van achterwiel dan maar. Voila, met de nodige beschermende kledij tegen regen en wind de baan op. De eerste kilometers verliepen vlot en de koude maakte vlug plaats voor wat lichaamswarmte. De zon begon tegen de wolken te beuken en alles was klaar om er toch een prachtige dag van te maken.

De wind had goede voornemens met ons dus dat was al goed. De ondergrond van onze wegen lagen er verontrustend goed bij. Dit kan niet blijven duren en zo geschiedde. Plots reden we op een gravelbaan. Keien zo groot als ganzeneieren lagen verspreid over de ganse breedte van de fietsband. Hiertussen laveren was niet echt moeilijk maar om onze snelheid te behouden moesten er wel enkele kunsten worden verricht op de fiets. Tuurlijk kon dit niet blijven duren en voila, de eerste lekke band voor Rudi B. Het nieuwe achterwiel, althans de binnenwand, had het begeven. Geen spoor van de volgwagens, noch van supporters langs de weg zodat het onszelf behelpen was. In no time, Allez volgens bepaalde volgers via live-streaming duurde het oponthoud toch de volle 12 minuten. Inmiddels had er een persoon die we eerder hadden ingehaald ons terug voorbijgestoken met een grimas van… hahaha.

Terug de gravelbaan op en de hoogste tijd om wat verloren tijd goed te maken? Niks daarvan, rustig zodat we dit geen twee keer zouden meemaken. Verloren moeite want 500 meter verder was het de beurt aan Jean Marc om te ondervinden hoe men op de velg door een gravelpad rijdt. Lekke band nummer drie was dus ook de eerste voor Jean Marc. Terwijl de herstelling aan de gang was kwam er vanuit de verte een enorme stofwolk. Dit bleken de voertuigen van onze begeleiders te zijn. Hierdoor konden we de herstellingen beter vervolledigen en hup de baan op. Deze gravelbaan veranderde wat verder in een asfaltweg maar met putten en bulten zodat ook hier enige oplettendheid aan de orde was.

Onze begeleiders waren voorop gereden en hadden contact met de persoon met de grimas. Dirk Cattoir was zijn naam. Dirk is afkomstig uit het Bentse (Wondelgem) en fietst alleen, met 20 kilo bagage, naar Compostela. Er zijn nog straffere gasten dan wij. De gebruikelijke foto’s werden genomen en we lieten Dirk achter.

We hadden een middagpauze voorzien rond kilometer 65 ergens aan een brugje. En inderdaad bij een pittoresk brugje stonden onze gasten uit de wind opgesteld. In de onmiddellijke omgeving liep het pad van de Camino-wandelaars zodat het een drukte was van jewelste. Menige wandelaars en fietsers dachten dat er een stempelpost of dranktruck was voorzien maar zetten dan toch hun route verder. Dit was echter gerekend zonder een blonde Nederlandse. Zij startte een conversatie, zoals zovele tijdens deze beproeving. Wij, zes charmante Belgische heren konden natuurlijk niet nalaten om haar wat lekkers aan te bieden. Niet datgene dat de verdorven geesten onder jullie voor ogen hadden maar de keuze uit een tas koffie of soep. De bevallige Hollandse ging voor de soep. Ze mocht natuurlijk ook een stukje brood met wat toespijs nemen waar ze geen twee keer moest over nadenken. Erkentelijk was ze wel wat haar dan ook weer wat kerstomaatjes opleverde. De dame ging graag op de foto ‘met het hele team’ zoals ze dat zo graag verwoorde. Ons goed doel kwam nog maar eens ter sprake maar waarschijnlijk had Anneke, want zo heet die Nederlandse, het niet zo begrepen op sponsoring.

Ieder ging zijn eigen weg, althans dat denken wij, de fietsers, want de begeleiders bleven nog even napraten met Anneke. Hoe het hier verder is gegaan kan alleen Anneke vertellen.

Nog steeds met de wind van achter en ‘met het hol open’ (dit is voor de leken onder jullie een wielerterm) bleven we de kilometers teisteren. Wat opviel was dat er hier een groep geiten de banen besmeurde met hun afval. Even verder konden we deze grazende groep spotten. We weten niet of ‘het zwarte schaap’ hier ook van toepassing is maar vooraan liep een zwarte geit.

Verder met overwegend dalende wegen naar Carrion de los Condes. Inmiddels was de temperatuur al een aangename 20 graden. Plaatsen op de camping ingenomen en Wim vrijgesteld van koken.

Eerst op het dorpsplein in een populaire danscafé een terrasje gedaan en bij de eerste voorzichtige regendruppels binnen naast de DJ plaatsgenomen. Deze muziek klonk ons duidelijk niet bekend in de oren zodat we niet konden noch durfden meebrullen. Had dit echter muziek uit de jaren ‘60 en ‘70 geweest dan hadden we waarschijnlijk, met een aangrenzende zekerheid, de aanwezigen een staaltje van ons kunnen laten horen. Inmiddels was het 19:00 uur en tijd voor ons avondeten. De plato del dia bestond uit keuze tussen verschillende voorgerechten, hoofdgerechten en nagerechten voor de democratische prijs van €14 tijdens weekdagen en te verkrijgen als lunch of diner. In het weekend betaal je voor hetzelfde €20. Volgens onze eigen kenners hadden we nog recht op een glas wijn maar dit lieten we toch maar zo.

Inmiddels was ook onze was klaar in de machine en in de droogkast. Voor sommigen nog een afsluitend biertje op een terras en voor sommigen niet. Wie wel en niet kunnen jullie waarschijnlijk zelf goed inschatten.

Oh ja, Anneke hebben we niet meer gezien.

Morgen een welverdiende rustdag met het uitslapen en nakijken van materiaal als voornaamste bezigheden. Het frequenteren van de reeds bezochte terrasjes en misschien weer een dagschotel zouden wel eens unaniem verkozen worden als andere bezigheden. Hopelijk valt het weer wat mee en niet de regen met bakken uit de lucht…