Dag 13 - Eentonigheid troef maar weerom een heel eind dichter bij ons doel.

De rit van vandaag werd gesponsord door de Carltonsingers. Jullie weten het misschien niet maar deze groep jong gepensioneerden kunnen worden geboekt voor het opluisteren van alle feestelijkheden.

Vertrokken met een windstopper jasje en goede moed. Het was niet makkelijk om uit het centrum van Logroño te geraken. Hierdoor kwamen we op het wandeltraject terecht dus was het laveren tussen deze bedevaarders. Gelukkig bracht de fietsbel wat muziek in deze fase van de tocht, het zou meteen ook het laatste muzikale intermezzo zijn. Tussen de Camino-wandelaars en vele kleine en grote keien door moesten er toch al enkele hoogtemeters worden overwonnen. Uiteindelijk kwamen we op de N120 terecht. Deze moesten we volgen tot in Burgos, een dikke 100 kilometer en 1400 hoogtemeters verder.

De eentonigheid sloeg vrijwel onmiddellijk toe. Dit zag er niet goed uit maar onze begeleiders, inmiddels aangedikt (en dat mogen jullie letterlijk nemen) tot 3, hadden plaats gevonden op het enige terras dat we tegenkwamen. Het zou, zo zou later blijken, ook het enige zijn in het verdere verloop van deze rit. Na 30km en al een stevige kuitenbijter achter de kiezen, werd als prestatiebevorderende drank gekozen voor café grande con leche. Onze chef maakte van de gelegenheid gebruik om hier 3 pain Français en een aansteker te kopen voor de luttele som van €4,10. Begeleider betaalde de dranken (4 koffies, cola en pils) voor €7,50. Reken maar uit, het leven kan simpel zijn.

Aanvankelijk hadden we het idee om een pauze in te lassen na elke 30km maar gezien de wind van geen wijken wilde weten en de zon niet direct van plan was om wat graden bij te steken, fietsten we door tot ongeveer 80km. Hier werd het middagmaal genuttigd maar gezellig was de locatie niet. De compagnie daarentegen maakte weerom veel goed.

Het tweede deel was al even eentonig als het voorgaande. Kaarsrechte banen alhoewel er wel nog een stevige beklimming in verwerkt was. Maximale hoogte van 1150 m, Alto de Valbuena, en nog 30km in dalende lijn naar Burgos, meer bepaald Camping Fuentes Blancas.

Hierdoor konden we ons gemiddelde wat de hoogte in jagen. De camping is gelegen in een park dus was het even zoeken maar eens de ingang en aanpalende cafetaria gevonden bemerkten wij een bekende (Guy) die de heilige St Miguel 🍺 al klaar had gezet.

Na de douches toch even samengezeten waarbij nonkel een nieuw koffieconcept heeft uitgevonden namelijk wijnkoffie. Zoals zovele uitvindingen werd dit ook door een misverstand geboren. De wijnkoffie is nog niet verkrijgbaar op de markt maar net als de speculoospasta ooit is dit maar een kwestie van tijd en zal besteld kunnen worden onder de productienaam ‘een Fredje’.

Inmiddels zijn Wim, en zijn sous-chef Rudi VK, druk bezig met het avondeten. Een typische Vlaamse dagschotel staat op het menu, balletjes in tomatensaus of zoals ze het hier serveren als ‘bolas en salsa de tomate’ wel met puree (en niet uit het zakje), weerom een lekkere schotel. Na het eten wordt er afgewassen en achteraf naar de cafetaria van de camping.

Morgen volgt er nog een rit naar Carrion de los Condes en dan komt de tweede rustdag eraan en die is welkom. Vanaf dan wordt het pas echt aftellen. Inmiddels zijn we al bijna 1500 km ver en bijna twee weken van huis, met andere woorden: ons matras is gekeerd.