Met een klein hartje vertrokken we naar onze startplaats, De Kring Sint Jan. Dat je op de uitbater Bart kan rekenen werd weerom bevestigd. De geur van verse koffie kwam ons tegemoet. Gedekte tafels à la tophotels met dito ontbijtbuffet, eventjes waanden wij ons in de Giro. Zou Remco nog komen? Niks daarvan maar een opkomst van familie en intimi die samen met ons team van dit Breughelfestijn konden genieten.
Een geweldige opkomst van jewelste, naasten, sponsors groot en klein, veel sympathisanten en de beloofde aanwezigheid van de burgemeester… zelfs zijn kat konden wij nergens vinden. Dan maar, na de zegening, onder luid applaus en hier en daar een traan, de weg op gesteund door enkele medefietsers van wielerclub Plat en ni veir en De VentouZekes.
Vertrek langs ons goed doel Rozenbloesem waar een warm onthaal hun deel was. De bewoners van het zorgcentrum Jongdementie stonden netjes opgesteld. Een ere-ronde verder voorgoed richting Spaanse bodem Compostela. De wind was ons gunstig maar dat zou een slecht voorteken blijken. Aan de Denderbrug in Erembodegem werden we opgewacht door ‘actieve’ collega Geert Kieckens. Later zou blijken dat dit een gouden zet was. De honneurs van de eerste 10-tallen kilometers werden waargenomen door onze gelegenheidsfietsers. Een gezapig tempo waarbij werd gecheckt naar de verwachtingen. In Deux-Acren, na een korte tussenstop, namen we afscheid van de gelegenheidsfietsers behoudens Geert. Geert kon via zijn Garminkennis enkele prachtige rustige wegen vinden die ons in no time brachten naar Péruwelz maar dat was zonder pech gerekend. Een eerste lekke band viel te beurt aan Rudi VK. Één herstelling verder terug de baan op. Op grondgebied ‘La douce France’ namen we afscheid van Geert met een gebakje en frisdrank.
Voila, vanaf nu zijn we op onszelf aangewezen wat betreft trotseren van wind en vinden van de juiste richting. Een contact met de begeleiders leerde ons dat zij onbewogen bleven maw één van de voertuigen weigerde dienst. Dit zou ons later zuur opbreken.
De fietsers vonden de juiste wegen en via Douchy-les-Mines en Iwuy naar Cambraix Camping Les 3 Cloches. Een plaatsje op een bank (aankomst 16:30 uur) en wachten op transport en slaapplaats… en wachten… en… inderdaad wachten. Was dit de regio van de duivenmelkers die ons parten speelde? Nee, een platte accu in de camper was de oorzaak. Contact met verhuurder maakte ons niet veel wijzer. Een pechdienst vond de oorzaak. Batterij van de camper zelf (dus niet van de motor) was stuk. Depannage tot een garage en aankoop van een nieuwe accu.
Aankomst van ons voertuigenpark… 19:30 uur. Eindelijk douchen, drinken, eten,… niks van. Bleek dat de camping de laatste dagen te kampen had met wateroverlast waarbij bijna alle plaatsen herschapen waren in een modderpoel. Terug de weg op naar een plaats op een Aldi-parking. We vonden er twee knAldiplaatsen en konden ons kampeerplaats opslaan. Een snelle wasbeurt en klaar om te ‘dineren’. De menu was huisgemaakte spaghetti en een rest van ons uitgebreid ontbijt.
Een hectische eerste dag met wat kinderziektes maar de sfeer is optimaal. Alle leed werd weggelachen en Nonkel kreeg een nieuwe Franse naam… TonTon Papie. Wat wordt dit in Spanje. Nu nog wat contacten met thuisfront, alle elektronica opladen de route uitstippelen en dan in de slaapzak. Op naar dag 2.
Hopelijk hadden jullie alle pech op dag 1 en verloopt de rest van de onderneming vlekkeloos.
Fingers crossed
We duimen voor jullie.